Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Ζητώντας εκδίκηση χωρίς αιτία



















Με μισούνε, είμαι σίγουρος. Το βλέπω κάθε μέρα στα μάτια τους. Τους κοιτάζω λοξά-λοξά, δεν τολμάω να τους αντικρύσω κατάματα. Το μίσος τους είναι σαν ένα αγκαθωτό περίβλημα που με κρατάει σε απόσταση.
Τι τους φταίω άραγε; Τι τους έχω κάνει; Ίσως να φταίει ότι τους μισώ και ΄γω, αλλά δεν το δείχνω. Πώς θα μπορούσαν να το ξέρουν; Κρύβω καλά το μίσος μου για την άθλια και μίζερη ύπαρξή τους, για αυτό το εχθρικό και αιμοβόρικο βλέμμα τους.
Δεν θέλω να με μισούν. Θέλω να με αντικρύζουν με συμπάθεια και καλοσύνη. Θέλω να με εμπιστεύονται. Θέλω μόνο εγώ να τους μισώ. Να τους μισώ και να μην τους το δείχνω. Να καρτερώ τη στιγμή που θα μπορέσω να πάρω την εκδίκησή μου για την ανεκτικότητα που δείχνω απέναντί τους. Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να βασιστούν πάνω μου, και τότε, σε μια σημαντική ανάγκη τους, όταν θα τολμήσουν να ζητήσουν τη βοήθειά μου, εγώ, εγώ, εγώ, να τους γυρίσω την πλάτη. Θέλω να ακούσω τον πλάταγο της εμπιστοσύνης τους καθώς θα σκάει στο ψυχρό, μαρμαρένιο πάτωμα του μίσους μου. Θέλω να δω αυτό το βλέμμα τους βυθισμένο στην απόγνωση.
Είμαι τόσο καλοσυνάτος άνθρωπος, ευγενικός και ακίνδυνος. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχω καταφέρει ακόμα να κερδίσω τη συμπάθειά τους. Μπορεί και να μην φταίω εγώ. Μπορεί γενικά οι άνθρωποι πια να μην μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον. Να ζητάνε συνεχώς εγγυήσεις. Να αντιμετωπίζουν όλους με έναν μόνιμο, πυκνό αέρα αμφιβολίας και δυσπιστίας. Δεν μπορεί όμως, κάποια ραγισματιά θα υπάρχει σε αυτή τη δυσπιστία. Μια ραγισματιά όπου θα μπορέσω να τρυπώσω για να αποθέσω τον σπόρο της εκδίκησής μου.
Πρέπει να κάνω υπομονή. Όλοι έχουν στιγμές αδυναμίας. Όλοι κάποια στιγμή θέλουν σε κάποιον να μιλήσουν, να εμπιστευτούν χωρίς εγγυήσεις. Σαν ένα είδος παρόρμησης. Σαν ένα είδος φλέρτ με τον κίνδυνο και την έκθεση στο αβέβαιο. Κάπου εκεί θα είμαι και 'γω...

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Γυρεύω πάντα το φιλί



Στίχοι : Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική : Νίκος Ξυδάκης

Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.

Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.

Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.

Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι

Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Ο κατ' επίφαση πλουραλισμός - Ο σύγχρονος φασισμός

Όλο λένε, και λένε και λένε! Και κρίνουν, και κρίνουν και συμπεραίνουν!
Όλο λένε, και λένε και ενημερώνουν! Και ενημερώνουν και σχολιάζουν και ολοκληρώνουν!
Όλο λένε, και λένε και το μυαλουδάκι μας ευνουχίζουν!

Και όλου αυτού η επιστημονική ορολογία θα έχει κάπως έτσι :

Μεταμοντέρνος φασισμός της κατ' επίφαση πλουραλιστικής σύστασης των ΜΜΕ!

Ποιος είπε ότι ο φασισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει σε "δημοκρατικά" και "πλουραλιστικά" σχήματα!

Δυστυχώς το κακό είναι ότι, και πολύ θα ήθελαν να μην ήταν έτσι, λόγω μεγέθους της οθόνης της τηλεόρασης, υπάρχει όριο στο "πλουραλιστικό" που προανέφερα. Και όπως όλοι ξέρετε το όριο αυτό είναι 6! Αυτό είναι το τεχνολογικό όριο της δημοκρατίας τους. Θα ήθελαν να ήταν 106, μπας και κατάφερναν να πείσουν και τους πιο σκεπτικιστές από μας.

Τι νομίζουν δηλαδή; Ότι επειδή μας έξιχοτομούν την οθόνη, ασκούν ενημέρωση με βάσει τις αρχές της δημοκρατίας και του πλουραλισμού;
Δεν τρώμε κουτόχορτο, αγαπητά σύγχρονα καπιταλιστικά φασιστοειδή της τηλεοπτικής ενημέρωσης!

Και το πιο σχετικό τραγουδάκι που βρήκα, είναι το παρακάτω. Στα μούτρα σας λοιπόν !

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Είμαι σοβαρός άνθρωπος!

"Κορμί ατέλειωτο, σκληρή η μοναξιά"...

Αυτή η φράση μου 'ρχετε στο μυαλό. Μάλλον θα 'ναι κλεμμένη από κανά στίχο τραγουδιού, μόνο που δεν μπορώ να θυμηθώ το τραγούδι. Υπάρχει και μια υποψία να έχω παραποιήσει λίγο τον στίχο, γιατί τώρα που τον ξανακοιτάω δεν μου βγάζει και πολύ νόημα. Είναι πράγματι περίεργο πως αυτό το κεφάλι που κουβαλώ στους ώμους μου παίρνει κάτι από τη μνήμη, κάτι από κείνους τους απάτητους χώρους του ασυνειδήτου και φτιάχνει πραγματάκια.

Ε, ναι λοιπόν, "κορμί ατέλειωτο, σκληρή η μοναξιά" και το κρεβάτι μόνο του γυρεύει σαματά! Βρε μπας και έπρεπε να γίνω στιχουργός λαϊκών ασμάτων, να τραγουδάει όλη η κοινότητα των φορτηγατζήδων το όνομά μου; Δεν είναι κακή ιδέα! Ανάθεμα τη σοβαροφανή ανατροφή μου, που μου υπαγορεύει, πλέον υποσυνείδητα, τι είναι το σωστό και τι το λάθος.

Εδώ που τα λέμε ποτέ δεν κατάλαβα ποια είναι η διαφορά του ασυνείδητου και του υποσυνείδητου. Αν ξέρει κανείς, παρακαλώ ελεήστε!

Τώρα καθίστε μια στιγμή να δω τι βιντεάκι από το youtube πρέπει να ποστάρω. Μισό λεπτό...

Α, ωραία. Λοιπόν το πρώτο πάει για το "κορμί" και το δεύτερο για τη "μοναξιά".

Καλή θέαση μπλογκανθρωπάκια μου!

Σας αγαπώ αποβλακωμενούλια μου!

Γεια!



Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Παράξενος είμαι, ό,τι θέλω λέω!

Α, μη με ρωτάτε πολλά! Δεν γνωρίζω από αυτά τα πράγματα. Θα ήθελα παρακαλώ να με αφήσετε στην ησυχία μου. Δεν είμαι εγώ για μπερδέματα σε τέτοια τρυφερή ηλικία. "Λουκουμάκι" με φωνάζουν και έχω απωθημένα εξουσίας. Αλλά μεταξύ μας, εντάξει; Σαν να μην σας το είπα. Χρόνια τώρα χτίζω αυτό το τρυφερό προφίλ, του άκακου, και ανώνυμου πατριώτη. Είπα πολλές φορές στη νιότη μου τον εθνικό ύμνο, και απάγγειλα πατριωτικά άσματα. Δάκρυσα με το "Μακεδονία ξακουστή" και κατέβηκα και στις διαδηλώσεις. Υπερασπίστηκα και υπερασπίζομαι το δικαίωμα του δικαιώματος της αυθαιρεσίας εν γένει. Ναι, ναι. Μην ρωτάς πολλά. Ό,τι καταλαβαίνεις.

Και επειδή δηλώνω παιδί της εποχής μου, δηλαδή σύγχρονο, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Και από την άλλη σέβομαι την παράδοση θεώρησα τιμή μου και καμάρι μου, λεβεντιά και παλικαριά μου, μπέσα μου και ντομπροσύνη μου, μαγκιά μου και κλανιά μου, να παραβάλω προς τέρψην σας τα παρακάτω βίντεο.

Σας αφήνω τώρα γιατί συγκινήθηκα πάλι! Αφαιθείτε (έτσι γράφετε;) στον παλμό και τη συγκίνηση της μελωδίας!

Γεια!




Κυριακή 5 Απριλίου 2009

A freak like me, just needs Infinity!

Ο τίτλος τα λέει όλα!

Μην υποτιμάτε τα lyrics καλά μου δίποδα!

Λοιπόν έτοιμοι...

Πρώτα το κεφαλάκι, μετά το χεράκι, μετά το ποδαράκι και στο τέλος το κωλαράκι, μπας και κάψουμε καμιά θερμίδα!

Έλα, πάμε, δώστου!

Άιντε! Φύγαμε!

Απογειωνόμαστε!



Guru Josh Project - Infinity

Here's my key
Philosophy
A freak like me
Just needs infinity

Relax
Take your time

And take your time
To trust in me
And you will find
Infinity, infinity

And take your time
To trust in me
And you will find
Infinity, infinity

The time goes by
So naturally
Why you'll receive
Infinity

Here's my key
Philosophy
A freak like me
Just needs infinity

Relax
Take our time

And take your time
To trust in me
And you will find
Infinity, infinity, infinity, infinity, infinity, infinity, infinity

And take your time
To trust in me
And you will find

The time goes by
So naturally
Why you'll receive
Infinity

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΚΟΝΦΙΟΥΖΝΤ !

Θα το ομολογήσω! Αισθάνομαι λίγο μπερδεμένος να το πω, αποπροσανατολισμένος να το πω, συγχυσμένος να το πω; Δεν ξέρω πως να το πω. Παράλληλα υποψιάζομαι ότι είναι υγιές σημάδι και επιφυλάσσομαι απέναντι σε όσους ισχυρίζονται το αντίθετο.

Τώρα να κάτσω να το αναλύσω αυτό ε; Θα 'πρεπε, αν ήθελα να είμαι σωστός απέναντί σας. Αλλά συγχωράτε με, είμαι πολύ συγχυσμένος ρε παιδί μου, πως να το πω, CONFUSED! Α, έτσι καλύτερα! Δεν νομίζεται; Είμαι CONFUSED! Ε, και ως κονφιούζντ, πως να κάτσω τώρα να κάνω "σκέφτομαι και γράφω" για το κονφιούζιον μου;

Να πούμε όμως και μια αλήθεια. Τουλάχιστον στο μεταξύ μας. Ας μην διαρρεύσει παραέξω. Εντάξει; Έτσι με απλά λόγια, μπας και μειώσω ποσοστιαία το κονφιούζιόν μου, τουλάχιστον στα όρια του πληθωρισμού! Δεν είναι και λίγο!

Ακούω στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο ότι είμαστε η μόνη χώρα που επέδειξε τόση μεγάλη ανταπόκριση για την ώρα της γης. Εταιρείες, φορείς, μπλόγκς! Της ιερόδουλης έγινε!

Και ως υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, όπως πολλοί από σας, αναρρωτιέμαι : "εγώ σε ποια συνουσιασμένη νεραϊδοχώρα ζω;" Ε; Θα μου πείτε; Μπας και βιώνουμε κάποιου είδους αφύπνισης; Κάτι ρε παιδί μου σε οικολογικό Διαφωτισμό; Αν παθαίνουμε τέτοιο πράγμα, περικαλώ προς άμεση ενημέρωσή μου! Ίσως να 'χω χάσει την εποχή μου. Ίσως να με έχει ξεπεράσει, τι να πω; Συμβαίνουν και αυτά!

Γιατί, η δική μου εντύπωση είναι ότι όλο αυτό το πατιρντί γίνεται, επειδή ακριβώς ο κόσμος το πήρε ως πατιρντί! Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη! Και μόλις περάσει ο γάμος κι η χαρά, ανήσυχοι θα ψάχνουμε να βρούμε την επόμενη. Υπομονή, η Γιουροβίζιον πλησιάζει!

Σαν να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε μικρά παιδάκια, και μέσα από το παιχνίδι να τους μάθουμε και κάτι.Και όλο αυτό δυστυχώς κολλάει στο ότι δεν είμαστε παιδιά. Και όσο τέτοιου είδους πρωτοβουλίες γίνονται σε πανηγυρική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι μόνοι που θα κερδίσουν θα 'ναι οι γύφτοι με τα μπαλονάκια με ήλιο και ο παππούς που πουλάει το μαλλί της γριάς.

Τώρα θα μου πεις ότι είμαι απαισιόδοξος. Μπορεί και να είμαι! Αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα για να με πείσει κανείς για το αντίθετο. Έτσι δεν είναι; Πως θα συνδυάσει κανείς την αναβλύζουσα οικολογική συνείδηση στον τόπο μας, με όλη αυτή την λεηλασία της φύσης που καθημερινά διαπράττουμε; Ή μήπως δεν την διαπράττουμε εμείς; Μπορεί να είναι δάκτυλος! Μάλλον τουρκικός! Ή αμερικάνικος! Ε, ποιον άλλον να κατηγορήσω; Ξέμεινα!

Περιμένω κάθε καλοπροαίρετη εξήγηση. Είμαι ανοικτός και σε άλλα ενδεχόμενα. Μπορεί να τα βλέπω από την λάθος σκοπιά. Ουδείς αναμάρτητος!


ΥΓ : Αγαπητά μου μπλογκανθρωπάκια, προσέχετε μην την πάρουν είδηση οι πολιτικατζήδες μας! Γιατί είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι αν κατά απόλυτη αντιστοιχία, θελήσουν να περάσουν τα νέα τους μέτρα μέσα από μία αντίστοιχη γιορτή του στυλ "H ώρα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ελάτε να ξεπουλήσετε κάθε εργασιακός σας δικαίωμα", ικανούς μας έχω να το γιορτάσουμε τόσο πολύ, που τύφλα να 'χει "Η ώρα της Γης"!

Α και ένα τραγουδάκι για τους τίτλους τέλους, σχετικό με την αυριανή γιορτή, μην κατηγορηθώ ότι δεν στηρίζω αυτόν τον ΑΓΩΝΑ! :



The Earth Song - Michael Jackson

What about sunrise
What about rain
What about all the things
That you said we were to gain.. .
What about killing fields
Is there a time
What about all the things
That you said was yours and mine...
Did you ever stop to notice
All the blood we've shed before
Did you ever stop to notice
The crying Earth the weeping shores?

Aaaaaaaaaah Aaaaaaaaaah

What have we done to the world
Look what we've done
What about all the peace
That you pledge your only son...
What about flowering fields
Is there a time
What about all the dreams
That you said was yours and mine...
Did you ever stop to notice
All the children dead from war
Did you ever stop to notice
The crying Earth the weeping shores

Aaaaaaaaaaah Aaaaaaaaaaah

I used to dream
I used to glance beyond the stars
Now I don't know where we are
Although I know we've drifted far

Aaaaaaaaaaah Aaaaaaaaaaaah
Aaaaaaaaaaah Aaaaaaaaaaaah

Hey, what about yesterday
(What about us)
What about the seas
(What about us)
The heavens are falling down
(What about us)
I can't even breathe
(What about us)
What about the bleeding Earth
(What about us)
Can't we feel its wounds
(What about us)
What about nature's worth
(ooo,ooo)
It's our planet's womb
(What about us)
What about animals
(What about it)
We've turned kingdoms to dust
(What about us)
What about elephants
(What about us)
Have we lost their trust
(What about us)
What about crying whales
(What about us)
We're ravaging the seas
(What about us)
What about forest trails
(ooo, ooo)
Burnt despite our pleas
(What about us)
What about the holy land
(What about it)
Torn apart by creed
(What about us)
What about the common man
(What about us)
Can't we set him free
(What about us)
What about children dying
(What about us)
Can't you hear them cry
(What about us)
Where did we go wrong
(ooo, ooo)
Someone tell me why
(What about us)
What about babies
(What about it)
What about the days
(What about us)
What about all their joy
(What about us)
What about the man
(What about us)
What about the crying man
(What about us)
What about Abraham
(What was us)
What about death again
(ooo, ooo)
Do we give a damn

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

...
















Tell me why - Declan Galbraith

In my dreams children sing
A song of love for every boy and girl
The sky is blue the fields are green
And laughter is the language of the world
Then I wake and all I see is a world full of people in need

Tell me why, does it have to be like this
Tell me why, is there something I have missed
Tell me why, I don't understand
When somebody needs somebody
We don't give a helping hand
Tell me why

Every day I ask myself what I have to do to be a man
Do I have to stand and fight
To prove to everybody who I am
Is that what my life is for
To waste in a world full of war

Tell me why, does it have to be like this
Tell me why, is there something I have missed
Tell me why, I don't understand
When somebody needs somebody
We don't give a helping hand
Tell me why
Tell me why
Tell me why
Just tell me why

Why why, do the tiders run
Why why, do we shoot the gun
Why why, do we never learn
Can someone tell us why we cannot just be freinds
Why Why.