Goodbye summer...

Χαλάει ο καιρός και μου αρέσει. Βροχές, πυκνά σύννεφα, αέρας, χαμηλές θερμοκρασίες, ό,τι χρειάζεται ένα παιδί του χειμώνα για να αρχίσει και πάλι να αισθάνεται οικεία με το περιβάλλον του. Μήπως φταίει που γεννήθηκα χειμώνα; Δεν ξέρω, και ούτε με νοιάζει ιδιαίτερα. Απολαμβάνω αυτή τη σταδιακή αλλαγή. Την απόσυρση αυτού του εκτυφλωτικού και αδιάκριτου φωτός που πλημμυρίζει τα πάντα την εποχή του καλοκαιριού. Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα με αυτές τις αλόγιστες ποσότητες φωτός και θερμότητας. Νιώθω ότι χάνεται το μέτρο και η ουσία. Όλα ισοπεδώνονται κάτω από αυτό το πέπλο.

Ο καιρός πλέον αποκτάει και πάλι μια πιο εκλεπτυσμένη προσωπικότητα. Διαλύεται αυτό το αποχαυνωμένο βλέμμα του καλοκαιριού. Αποκτάει και πάλι την σπιρτάδα του με μια παράλληλη σκοτεινιά που συνδυάζει μια οξυμμένη πνευματικότητα και θέληση για συντροφικότητα. Όλοι μας κάνουμε έναν μικρό προγραμματισμό στο μυαλό μας. Τι θα συνεχίσουμε, που αφήσαμε ανολοκλήρωτο, τι καινούριο θα αρχίσουμε που από καιρό επιθυμούσαμε. Η δημιουργικότητα μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι. Η βάση μας γίνεται και πάλι το σπίτι μας και οι άνθρωποι που θα μας συντροφεύσουν. Με τρελαίνουν οι αγκαλίτσες μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας μία ταινία και έξω να βρέχει ή να φυσάει μανιωδώς. Είναι τρέλα!!! Με αντίπαλο τις χαμηλές θερμοκρασίες, η ανθρώπινη θέρμη αποκτάει ουσία. Το να επιτευχθεί και να διατηρηθεί είναι ότι καλύτερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε.

Έτσι, όλοι μαζί, με μια λαλιά και μια φωνή ας υποδεχτούμε το φθινόπωρο :

Καλωσόρισες Φθινόπωρο!

Και για τέλος ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στο καλοκαιράκι που πέρασε. "Δεν λέω υπήρχαν και καλές στιγμές"! Και όπως κάθε αντίο, οφείλει να είναι λίγο, ξέρετε τώρα, να, λίγο μελαγχολικό.

Καλή ακρόαση Παίδες!

Γεια!



The daylights - Goodbye Summer Bedroom

Say goodbye to Summer
She's leaving for a while
I said it's getting cold out
She barely forced a smile
Like little children always know
Sun goes down you better get home
I never noticed it was too late
Didnt want to leave didnt want to say
Goodbye summer, goodbye summer

I heard your favorite song today
the melody stuck in my head
and I remember you never needed words to explain
What we both knew we had
You remember, 100 million people fast asleep
Laying there thinking of you and me
I can feel December closing in
Why'd you have to leave? Why'd I have to say goodbye summer?
Goodbye summer

We'll always have that summer now
Feel it still sun on our skin
and when it fades have no regrets
I'll not forget, I'll not forget oh
Goodbye summer
laying there thinking about you and me
Goodbye summer
Why'd you have to go Why'd you have to leave
Goodbye Summer
Why'd you have to go I wanted you to stay
Goodbye Summer

I will always return...

Πέρασε καιρός τελικά. Ποτέ δεν είναι λίγος, αλλά και ποτέ δεν είναι πολύς. Η σχέση μας με τον χρόνο είναι κάτι περίεργο. Έτσι δεν είναι μικρά μου, δίποδα; Άλλοτε μας στοιχειώνει, άλλοτε μας γαληνεύει. Σε μια αιώνια μάχη απαλλαγής από την καταλυτική του επίδραση, όχι τόσο στο δέρμα και στα κόκκαλα, αλλά στην ψυχή μου, επιστρέφω πάλι εδώ, πιο ειλικρινής νομίζω. Σε ένα ιδιαίτερο σπιτικό, σε μια ιδιαίτερη γειτονιά που μάλλον μου έλειψε.

Η αποχή μου, δεν ήταν λόγω κάποιων ιδιαίτερων υποχρεώσεων. Χρόνος υπήρχε άπλετος. Απλά, η αντίδραση αυτή είναι μάλλον ενστικτώδης. Είναι μία ανάγκη να επιβεβαιώνω, ότι, το ο,τιδήποτε κάνω, το κάνω γιατί το έχω εγώ ανάγκη, και όχι για να ικανοποιήσω ματαιοδοξίες μου, που όπως όλοι γνωρίζετε, ξέρουν να τρυπώνουν και να φωλιάζουν σε οποιαδήποτε πράξη μας.

Έτσι, κάπως πιο ανάλαφρος, μέσα από αυτό το μικρό παράθυρό μου στον κόσμο, σας χαιρετώ μετά από τέσσερις μήνες περίπου και σας στέλνω μία γλυκιά καλημέρα. Με πιάσαν τα σιρόπια πάλι! Είμαι καλά, μάλλον αυτό θα φταίει. Και τα βλέπω όλα πιο φωτεινά, εξάλλου ακόμη καλοκαίρι έχουμε, και το φως δεν κάνει τσιγγουνιές.

Η αίσθηση της επιστροφής είναι μοναδικά σαγηνευτική. Όλοι μας, έχουμε τις ζωές μας, το διαδίκτυο δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά μας στην "έξω" ζωή μας. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να αποτελέσει μία δημιουργική ασχολία, σαν ένα χόμπι, αλλά ποτέ δεν καταφέρνει να σου δώσει την ολοκληρωτική αίσθηση της πραγματικής ζωής, όσους ανθρώπους και αν γνωρίζεις, όσες απόψεις και φιλοφρονήσεις αν ανταλλάξεις.

Προσπαθώντας να κρατήσω ό,τι αληθινό υπάρχει από κάτι τέτοιο, μιας και 'γω προσπαθώ να βάλω κάτι από τον εαυτό μου σε αυτό, σας αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι που ίσως και να ταιριάζει σε αυτό το post.

Η πορείας μας, ίσως είναι αδύνατο να έχει μία γραμμική πορεία. Πότε μπροστά, πότε πίσω, πότε πάνω, πότε κάτω. Όλα είναι μέσα σε αυτό το παιχνίδι. Έτσι και η επιστροφή σε κάτι που τελικά ανακαλύπτεις ότι σου αρέσει, σε κάτι από σένα, είναι πάντα καλοδεχούμενη. Ελπίζω να καλοδεχτείται, αυτό το μικρό postάκι.

Καλημέρα blogοκοινότητα!!!




Bryan Adams - I will always return
Album: Spirit: Stallion of the Cimarron

I hear the wind call your name
It calls me back home again
It sparks up the fire
A flame that still burns
Oh it's to you,
I'll always return

Yeah!

I still feel your breath,
On my skin
I hear your voice deep within
The sound of my lover
A feelin so strong
Oh, it's to you i'll always belong

Now i know its true
Yeah!
My every road leads to you.
And in the hour of darkness darlin,
Your light gets me through.
I wanna swim in your river.
Be warmed by your sun.
Bathe in your waters.
Cause you are the one!

I can't stand the distance.
I can't dream alone.
I can't wait to see you,
Yes I'm on my way home.

I'm on my way.

OH!
I hear the wind,
Call your name.
The sound that leads me home again.
It sparks up the fire.
A flame that still burns.
OH!
Its to you,
I will always return.
Wanna swim in your river.
Be warmed by the sun.
Bathe in your waters.
Cause you are the one!

I can't stand the distance.
I can't dream alone.
I can't wait to see you,
Cause I'm on my way home.

OH!
Here the wind,
Call your name.
The sound that leads me home again.
It sparks up the fire.
A flame that still burns.
Yeah!
Im on my way!
I will always return.
Yes I will always return.
I've seen every sunset.
And with all that i've learned.
Oh!
It's to you
I will always,
Always,
Return.