Παίδες, πως τα περνάτε; Όλα καλά; Αυτήν την εντύπωση μου δίνετε πάντως. Και από την άλλη γιατί να μην είστε καλά. Τι γίνεται με την καθημερινότητά σας; Έχουμε καμία αλλαγή; Νιώθουμε να έχει αλλάξει τίποτα αυτές τις μέρες; Θα ήταν παράτολμο αν απαντούσα όχι; Δεν ξέρω. Απλώς έχω την αίσθηση ότι τι κι αν είναι Πάσχα, τι κι αν κάποιος σταυρώθηκε, τι κι αν κάποιος αναστήθηκε, τι κι αν κάποιοι τον κλαίγανε ενώ κάποιοι άλλοι τον σέρνανε ως λάβαρο για μία νέα θρησκεία, έναν νέο τρόπο ποδηγέτησης των μαζών, τι κι αν γίνανε τόσα πολλά τις παλιές εκείνες μέρες, ο μόνος αντίκτυπος σήμερα είναι η αυξημένη κίνηση της αγοράς κυρίως σε συγκεκριμένα είδη, αλλά και γενικότερα.
Γιατί έχω την αίσθηση ότι πλέον τίποτα από όλα αυτά δεν μας αγγίζουν; Έχουμε απαρνηθεί τη ορθόδοξη πίστη μας, την έχουμε τροποιήσει ώστε να μας πηγαίνει ασορτί; Τι γίνεται; Ή μήπως με μία λανθάνουσα ενοχή, που δεν μπορεί να μετατραπεί σε εκφρασμένη θέση, απέχουμε από όλη την ουσία της θρησκείας και της παράδοσης, αισθανόμενοι ότι δεν μας εξυπηρετεί σε τίποτα; Έχουμε απεκδυηθεί της πνευματικότητάς μας, ή μήπως η μείωση ισχύος και επιβολής της θρησκείας στην ζωή μας, έχει οδηγήσει στην ατροφία των ενοχών που με τόση μαεστρία δημιουργούν όλες οι θρησκείες;
Δεν μου αρέσουν τα έτσι και γιουβέτσι, ούτε τα ίσως και τα μήπως και πάει λέγοντας. Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να περνάνε έξω από την εκκλησία και να κάνουν δειλά, και με μία μάλλον υποκριτική ενοχή στο βλέμμα τους, το σταυρό τους, και να πηγαίνουν παρακάτω να παραγγείλουν τον καφέ τους, χωρίς γάλα. Ή μπες στη ρημάδα την εκκλησία, ή αγνόησέ την εντελώς. Πάρε θέση, μισοδουλειές δεν οδηγούν πουθενά, και στο τέλος κανείς δεν μένει ευχαριστημένος. Δηλαδή κανείς δεν εξελίσσεται.
Το να απομακρυνθεί κάποιος από την εκκλησία και τη θρησκεία, δηλαδή από το συγκεκριμένο δόγμα το οποίο υπηρετεί η εκάστοτε θρησκεία, είναι πολύ φυσικό, αν δεχτούμε την αμφισβήτηση ως ίδιον της ελευθερίας του κάθε ανθρώπου. Το να διακρίνει όμως κάποιες αξίες και ιδανικά που εκφράζονται μέσα σε αυτήν την θρησκεία και να τις υιοθετήσει στη ζωή του, χωρίς την ανάγκη της θείας κοινωνίας και της εξομολόγησης, είναι κάτι διαφορετικό και μπορεί να γίνει.
Έχω την εντύπωση ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, όντας διαπαιδαγωγημένο μέσα από ορθόδοξα χριστιανικά μοτίβα, παλεύει πλέον με κατάλοιπα ενοχικών συνδρόμων που τον αναγκάζουν σε γρήγορα και φοβισμένα σταυροκοπήματα, σε επισκέψεις των δύο λεπτών σε μια εκκλησία, ίσα ίσα να δώσει τον οβολό του και να ανάψει ένα κεράκι, σαν κάποια υποχρέωση, σαν κάποια συναλλαγή ή μάλλον δωροδοκία. Ή ακόμη σε αυξημένη κίνηση κεφαλαίου στις ελεημοσύνες τις συγκεκριμένες αυτές μέρες, ή σε παρακολούθηση του σίριαλ στη τηλεόραση με τη ζωή του Χριστού ως την διατήρηση μίας ελάχιστης επαφής με το Θεό, όπου θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε όταν θα αισθανθούμε πολύ αδύναμοι στο να επιβάλουμε την θέλησή μας στη ζωή. Κύριοι, αυτό ονομαζετε έλλειψη θάρρους. Γιατί το θάρρος θέλει αποδοχή των συνεπειών. Γιατί το θάρρος απαιτεί αυτογνωσία, αυτοέλεγχο και δύναμη.
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να βλέπω τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα αυτές τις μέρες και ο κόσμος έξω με ψηλά το κεφάλι, με το χαμόγελο στο στόμα να υπερασπίζεται τον τρόπο ζωής του. Να υπερασπίζεται την επιλογή του να μεταχειρίζεται το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του όπως θέλει. Γιατί είναι το μοναδικό του κτήμα. Δεν μπορώ να βλέπω πια αυτή τη μιζέρια αυτών των ημερών, αυτό το δήθεν πένθιμο, την αναβιώση μιας χαμένης ταπεινότητας, έτσι από το πουθενά. Η ανεξαρτητοποίηση από υπεράνθρωπες δυνάμεις, θέλει θάρρος έχοντας γνώση της φθαρτότητας της ύπαρξής μας. Και το θάρρος είναι χαρακτηριστικό ηρώων. Και οι ήρωες είναι η πιο εκλιπόμενη κατηγορία του ανθρώπινου είδους.
Το να σταθείς μόνος σε αυτό το σύμπαν, χωρίς την υποστήριξη καμίας θείας δύναμης, αποδεχόμενος του πρόσκαιρου της ύπαρξής σου, απαιτεί ανδρισμό στον τρόπο σκέψης και δράσης.
Έτσι για επιδόρπιο ένα τραγουδάκι, με επιθετικό ήχο, για να ξυπνήσει λίγο το μέσα μας.
Παίδες, καλή ακρόαση!
Γεια!
Γιατί έχω την αίσθηση ότι πλέον τίποτα από όλα αυτά δεν μας αγγίζουν; Έχουμε απαρνηθεί τη ορθόδοξη πίστη μας, την έχουμε τροποιήσει ώστε να μας πηγαίνει ασορτί; Τι γίνεται; Ή μήπως με μία λανθάνουσα ενοχή, που δεν μπορεί να μετατραπεί σε εκφρασμένη θέση, απέχουμε από όλη την ουσία της θρησκείας και της παράδοσης, αισθανόμενοι ότι δεν μας εξυπηρετεί σε τίποτα; Έχουμε απεκδυηθεί της πνευματικότητάς μας, ή μήπως η μείωση ισχύος και επιβολής της θρησκείας στην ζωή μας, έχει οδηγήσει στην ατροφία των ενοχών που με τόση μαεστρία δημιουργούν όλες οι θρησκείες;
Δεν μου αρέσουν τα έτσι και γιουβέτσι, ούτε τα ίσως και τα μήπως και πάει λέγοντας. Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να περνάνε έξω από την εκκλησία και να κάνουν δειλά, και με μία μάλλον υποκριτική ενοχή στο βλέμμα τους, το σταυρό τους, και να πηγαίνουν παρακάτω να παραγγείλουν τον καφέ τους, χωρίς γάλα. Ή μπες στη ρημάδα την εκκλησία, ή αγνόησέ την εντελώς. Πάρε θέση, μισοδουλειές δεν οδηγούν πουθενά, και στο τέλος κανείς δεν μένει ευχαριστημένος. Δηλαδή κανείς δεν εξελίσσεται.
Το να απομακρυνθεί κάποιος από την εκκλησία και τη θρησκεία, δηλαδή από το συγκεκριμένο δόγμα το οποίο υπηρετεί η εκάστοτε θρησκεία, είναι πολύ φυσικό, αν δεχτούμε την αμφισβήτηση ως ίδιον της ελευθερίας του κάθε ανθρώπου. Το να διακρίνει όμως κάποιες αξίες και ιδανικά που εκφράζονται μέσα σε αυτήν την θρησκεία και να τις υιοθετήσει στη ζωή του, χωρίς την ανάγκη της θείας κοινωνίας και της εξομολόγησης, είναι κάτι διαφορετικό και μπορεί να γίνει.
Έχω την εντύπωση ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, όντας διαπαιδαγωγημένο μέσα από ορθόδοξα χριστιανικά μοτίβα, παλεύει πλέον με κατάλοιπα ενοχικών συνδρόμων που τον αναγκάζουν σε γρήγορα και φοβισμένα σταυροκοπήματα, σε επισκέψεις των δύο λεπτών σε μια εκκλησία, ίσα ίσα να δώσει τον οβολό του και να ανάψει ένα κεράκι, σαν κάποια υποχρέωση, σαν κάποια συναλλαγή ή μάλλον δωροδοκία. Ή ακόμη σε αυξημένη κίνηση κεφαλαίου στις ελεημοσύνες τις συγκεκριμένες αυτές μέρες, ή σε παρακολούθηση του σίριαλ στη τηλεόραση με τη ζωή του Χριστού ως την διατήρηση μίας ελάχιστης επαφής με το Θεό, όπου θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε όταν θα αισθανθούμε πολύ αδύναμοι στο να επιβάλουμε την θέλησή μας στη ζωή. Κύριοι, αυτό ονομαζετε έλλειψη θάρρους. Γιατί το θάρρος θέλει αποδοχή των συνεπειών. Γιατί το θάρρος απαιτεί αυτογνωσία, αυτοέλεγχο και δύναμη.
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να βλέπω τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα αυτές τις μέρες και ο κόσμος έξω με ψηλά το κεφάλι, με το χαμόγελο στο στόμα να υπερασπίζεται τον τρόπο ζωής του. Να υπερασπίζεται την επιλογή του να μεταχειρίζεται το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του όπως θέλει. Γιατί είναι το μοναδικό του κτήμα. Δεν μπορώ να βλέπω πια αυτή τη μιζέρια αυτών των ημερών, αυτό το δήθεν πένθιμο, την αναβιώση μιας χαμένης ταπεινότητας, έτσι από το πουθενά. Η ανεξαρτητοποίηση από υπεράνθρωπες δυνάμεις, θέλει θάρρος έχοντας γνώση της φθαρτότητας της ύπαρξής μας. Και το θάρρος είναι χαρακτηριστικό ηρώων. Και οι ήρωες είναι η πιο εκλιπόμενη κατηγορία του ανθρώπινου είδους.
Το να σταθείς μόνος σε αυτό το σύμπαν, χωρίς την υποστήριξη καμίας θείας δύναμης, αποδεχόμενος του πρόσκαιρου της ύπαρξής σου, απαιτεί ανδρισμό στον τρόπο σκέψης και δράσης.
Έτσι για επιδόρπιο ένα τραγουδάκι, με επιθετικό ήχο, για να ξυπνήσει λίγο το μέσα μας.
Παίδες, καλή ακρόαση!
Γεια!
I Stand Alone - Godsmack
Now I've told you this once before
You can't control me
If you try to take me down you're gonna break
Now I feel your every nothing that you're doing for me
I'm picking you outta me
you run away
I stand alone
Inside
I stand alone
You're always hiding behind your so called goddess
So what you don't think that we can see your face
Resurrected back before the final fallen
I'll never rest until I can make my own way
I'm not afraid of fading
I stand alone
Feeling your sting down inside of me
I'm not dying for it
I stand alone
Everything that I believe is fading
I stand alone
Inside
I stand alone
And now its my time (now its my time)
It's my time to dream (my time to dream)
Dream of the sky (dream of the sky)
Make me believe that this place isn't plagued
By the poison in me
Help me decide if my fire will burn out
Before you can breathe
Breathe into me
I stand alone
Inside
I stand alone
Feeling your sting down inside of me
I'm not dying for it
I stand alone
Everything that I believe is fading
I stand alone
Inside
I stand alone
Inside
I stand alone
Inside
I stand alone
Inside
