Χαρταετός μια "βρώμικη" Δευτέρα

άντε μία και σήμερα. για άλλη μια φορά. μιας και το 'χουμε πλεον συνήθειο. άντε άλλη μία. τα καλά μας χαμόγελα, την επιτηδευμένη ξενοιασιά μας και βουρ για να περάσουμε καλά.
Χαρταετοί στον αέρα, να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς πάνω στα αέρινα κύματα. και από κάτω οι καπετάνιοι να τραβάνε τα σχοινιά. άιντε άλλη μία και σήμερα να κάνουμε πως δεν τρέχει τίποτα. ψηλά οι χαρταετοί, γεμάτα τα στόματα με λαγάνες, και αγκαλιές, και χαμόγελα και όλα καλά.

να και μια ψαριά από το youtube για να πάρει λίγο χρώμα αυτό το postάκι.

Φιλιά, παίδες. Φιλιά αφορολόγητα!

Άι μ μπακ!

Γκούχου, γκούχου, γκουχ!

Είναι κανείς εδώ;

Μαμά, μπαμπά, γύρισα!!!

Racism

http://library.thinkquest.org/28172/rarise.htm

Έλα

Ζητώντας εκδίκηση χωρίς αιτία

Με μισούνε, είμαι σίγουρος. Το βλέπω κάθε μέρα στα μάτια τους. Τους κοιτάζω λοξά-λοξά, δεν τολμάω να τους αντικρύσω κατάματα. Το μίσος τους είναι σαν ένα αγκαθωτό περίβλημα που με κρατάει σε απόσταση.
Τι τους φταίω άραγε; Τι τους έχω κάνει; Ίσως να φταίει ότι τους μισώ και ΄γω, αλλά δεν το δείχνω. Πώς θα μπορούσαν να το ξέρουν; Κρύβω καλά το μίσος μου για την άθλια και μίζερη ύπαρξή τους, για αυτό το εχθρικό και αιμοβόρικο βλέμμα τους.
Δεν θέλω να με μισούν. Θέλω να με αντικρύζουν με συμπάθεια και καλοσύνη. Θέλω να με εμπιστεύονται. Θέλω μόνο εγώ να τους μισώ. Να τους μισώ και να μην τους το δείχνω. Να καρτερώ τη στιγμή που θα μπορέσω να πάρω την εκδίκησή μου για την ανεκτικότητα που δείχνω απέναντί τους. Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να βασιστούν πάνω μου, και τότε, σε μια σημαντική ανάγκη τους, όταν θα τολμήσουν να ζητήσουν τη βοήθειά μου, εγώ, εγώ, εγώ, να τους γυρίσω την πλάτη. Θέλω να ακούσω τον πλάταγο της εμπιστοσύνης τους καθώς θα σκάει στο ψυχρό, μαρμαρένιο πάτωμα του μίσους μου. Θέλω να δω αυτό το βλέμμα τους βυθισμένο στην απόγνωση.
Είμαι τόσο καλοσυνάτος άνθρωπος, ευγενικός και ακίνδυνος. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχω καταφέρει ακόμα να κερδίσω τη συμπάθειά τους. Μπορεί και να μην φταίω εγώ. Μπορεί γενικά οι άνθρωποι πια να μην μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον. Να ζητάνε συνεχώς εγγυήσεις. Να αντιμετωπίζουν όλους με έναν μόνιμο, πυκνό αέρα αμφιβολίας και δυσπιστίας. Δεν μπορεί όμως, κάποια ραγισματιά θα υπάρχει σε αυτή τη δυσπιστία. Μια ραγισματιά όπου θα μπορέσω να τρυπώσω για να αποθέσω τον σπόρο της εκδίκησής μου.
Πρέπει να κάνω υπομονή. Όλοι έχουν στιγμές αδυναμίας. Όλοι κάποια στιγμή θέλουν σε κάποιον να μιλήσουν, να εμπιστευτούν χωρίς εγγυήσεις. Σαν ένα είδος παρόρμησης. Σαν ένα είδος φλέρτ με τον κίνδυνο και την έκθεση στο αβέβαιο. Κάπου εκεί θα είμαι και 'γω...

Γυρεύω πάντα το φιλί

Στίχοι : Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική : Νίκος Ξυδάκης

Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.

Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.

Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.

Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι

Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ