I will always return...

Πέρασε καιρός τελικά. Ποτέ δεν είναι λίγος, αλλά και ποτέ δεν είναι πολύς. Η σχέση μας με τον χρόνο είναι κάτι περίεργο. Έτσι δεν είναι μικρά μου, δίποδα; Άλλοτε μας στοιχειώνει, άλλοτε μας γαληνεύει. Σε μια αιώνια μάχη απαλλαγής από την καταλυτική του επίδραση, όχι τόσο στο δέρμα και στα κόκκαλα, αλλά στην ψυχή μου, επιστρέφω πάλι εδώ, πιο ειλικρινής νομίζω. Σε ένα ιδιαίτερο σπιτικό, σε μια ιδιαίτερη γειτονιά που μάλλον μου έλειψε.

Η αποχή μου, δεν ήταν λόγω κάποιων ιδιαίτερων υποχρεώσεων. Χρόνος υπήρχε άπλετος. Απλά, η αντίδραση αυτή είναι μάλλον ενστικτώδης. Είναι μία ανάγκη να επιβεβαιώνω, ότι, το ο,τιδήποτε κάνω, το κάνω γιατί το έχω εγώ ανάγκη, και όχι για να ικανοποιήσω ματαιοδοξίες μου, που όπως όλοι γνωρίζετε, ξέρουν να τρυπώνουν και να φωλιάζουν σε οποιαδήποτε πράξη μας.

Έτσι, κάπως πιο ανάλαφρος, μέσα από αυτό το μικρό παράθυρό μου στον κόσμο, σας χαιρετώ μετά από τέσσερις μήνες περίπου και σας στέλνω μία γλυκιά καλημέρα. Με πιάσαν τα σιρόπια πάλι! Είμαι καλά, μάλλον αυτό θα φταίει. Και τα βλέπω όλα πιο φωτεινά, εξάλλου ακόμη καλοκαίρι έχουμε, και το φως δεν κάνει τσιγγουνιές.

Η αίσθηση της επιστροφής είναι μοναδικά σαγηνευτική. Όλοι μας, έχουμε τις ζωές μας, το διαδίκτυο δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά μας στην "έξω" ζωή μας. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να αποτελέσει μία δημιουργική ασχολία, σαν ένα χόμπι, αλλά ποτέ δεν καταφέρνει να σου δώσει την ολοκληρωτική αίσθηση της πραγματικής ζωής, όσους ανθρώπους και αν γνωρίζεις, όσες απόψεις και φιλοφρονήσεις αν ανταλλάξεις.

Προσπαθώντας να κρατήσω ό,τι αληθινό υπάρχει από κάτι τέτοιο, μιας και 'γω προσπαθώ να βάλω κάτι από τον εαυτό μου σε αυτό, σας αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι που ίσως και να ταιριάζει σε αυτό το post.

Η πορείας μας, ίσως είναι αδύνατο να έχει μία γραμμική πορεία. Πότε μπροστά, πότε πίσω, πότε πάνω, πότε κάτω. Όλα είναι μέσα σε αυτό το παιχνίδι. Έτσι και η επιστροφή σε κάτι που τελικά ανακαλύπτεις ότι σου αρέσει, σε κάτι από σένα, είναι πάντα καλοδεχούμενη. Ελπίζω να καλοδεχτείται, αυτό το μικρό postάκι.

Καλημέρα blogοκοινότητα!!!




Bryan Adams - I will always return
Album: Spirit: Stallion of the Cimarron

I hear the wind call your name
It calls me back home again
It sparks up the fire
A flame that still burns
Oh it's to you,
I'll always return

Yeah!

I still feel your breath,
On my skin
I hear your voice deep within
The sound of my lover
A feelin so strong
Oh, it's to you i'll always belong

Now i know its true
Yeah!
My every road leads to you.
And in the hour of darkness darlin,
Your light gets me through.
I wanna swim in your river.
Be warmed by your sun.
Bathe in your waters.
Cause you are the one!

I can't stand the distance.
I can't dream alone.
I can't wait to see you,
Yes I'm on my way home.

I'm on my way.

OH!
I hear the wind,
Call your name.
The sound that leads me home again.
It sparks up the fire.
A flame that still burns.
OH!
Its to you,
I will always return.
Wanna swim in your river.
Be warmed by the sun.
Bathe in your waters.
Cause you are the one!

I can't stand the distance.
I can't dream alone.
I can't wait to see you,
Cause I'm on my way home.

OH!
Here the wind,
Call your name.
The sound that leads me home again.
It sparks up the fire.
A flame that still burns.
Yeah!
Im on my way!
I will always return.
Yes I will always return.
I've seen every sunset.
And with all that i've learned.
Oh!
It's to you
I will always,
Always,
Return.