Φωτιά κι Ανάσταση...

Πόσες φορές τις είδα και ακόμη δεν τις χόρτασα. Θαρρείς και έχεις να κάνεις με κάτι μαγικό, κάτι τόσο ανάλαφρο και ταυτόχρονα τόσο βαρύ που σε φέρνει σ' αμηχανία. Σαν ιέρειες των ψυχών μας, η Γαλάνη και η αγαπημένη μου Τσανακλίδου, μας χαρίζουν τόσο απλόχερα κάτι τόσο μοναδικό! Δεν ξέρω αν θα έχει και τις ίδιες επιπτώσεις σε κάποιους από εσάς, αλλά εμένα με κάνει να χαμογελάω με μία ασυγκράτητη αισιοδοξία! Και αυτό είναι κάτι που μας λείπει τόσο πολύ. Τριγυρνάω στους δρόμους της πόλης μου και το βλέπω, τριγυρνάω στους δρόμους του διαδικτύου και το βλέπω, κι ειδικά στο τελευταίο, περισσότερο εκφρασμένο.
Αυτό που θέλησα σήμερα μ' αυτό το post μου είναι να δώσω ένα μήνυμα αιδιοδοξίας σε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα που αισθάνονται την καθημερινότητα να τους συνθλίβει και να μην τους αφήνει περιθώρια να ανασάνουν. Πάρτε λοιπόν την ενέργεια που μας δίνουν αυτές οι δυο ψυχές, πάρτε την και κάντε την φωνή που βγαίνει από τα στήθια σας και ξορκίζει κάθε θλίψη! Τραγουδήστε, γιατί ζείτε! Η ζωή θέλει και λίγη περιφρόνηση! Περιφρονήστε λοιπόν τα χρόνια, περιφρονήστε τις χαμένες αγάπες, τα χαμένα όνειρα και γελάστε γαμώτο! Φωτιά κι ανάσταση, καλή παράσταση, αυτό το τραγούδι μας φέρνει απόψε εδώ!
Παίδες, καλή ακρόαση!